وَإِذِ اسْتَسْقَى مُوسَى لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاکَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْنًا قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ کُلُوا وَاشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ
میفرماید: «اسْتَسْقَى» به معنای طلب آب است و همچنین به معنای دعا نمودن برای آمدن باران هم هست. پس در واقع «اسْتَسْقَى» عبارت است از آبی که این آب به مدد پروردگار یا از زمین جوشش میکند یا از آسمان ریزش میکند.
«اسْتَسْقَى» نوعی دعا است که انسان برای طلب آب میکند.
«الْحَجَرَ» به معنای سنگ است. «انْفَجَرَتْ» به معنای جوشیدن است. «اثْنَتَا عَشْرَةَ» به معنای دوازده است. «عَیْن» به معنای چشمه است. «أُنَاسٍ» به معنای گروهی است. «مَشْرَبَهُمْ» به معنای محل شرب است.
«کُلُوا» معنای خوردن میدهد و هم معنای دریافت کردن دارد. آب را نمیخورند، بلکه به منظور دریافت آگاهی است.
«لَا تَعْثَوْا» یعنی سرکشی نکنید. «مُفْسِدِینَ» یعنی فساد نکنید. مفسدین کسانی هستند که از فرمان خداوند غافل میشوند و فاسق کسی است که از فرمان خدا سرپیچی کرده و فساد و کارهای زشت انجام میدهد.
در این آیه میفرماید: «وَإِذِ اسْتَسْقَى مُوسَى لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاکَ الْحَجَرَ» — هنگامی که قوم موسی از او طلب آب نمودند، خداوند به موسی امر فرمود: «فَقُلْنَا» یعنی ما گفتیم، عصایت را به آن سنگ بزن.
«فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْنًا» — سپس آبی باز و روان شد و فوران کرد و دوازده چشمه از این سنگ بیرون آمد.
شاید در این عدد دوازده رازی نهفته باشد؛ که دین یهودی دوازده شُعبه دارد و در اسلام، شیعه دوازده امام دارد. در این باره تدبر کنید، ممکن است رمزی در آن نهفته باشد.
چشمه چیست؟ چشمه جایی است که آگاهی و آب فوران میکند.
«قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ» — به تحقیق هر گروهی از مردم، به محل شربشان آگاهی پیدا نمودند.
«کُلُوا وَاشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ» — و پروردگار فرمود: از رزق الهی بخورید و بنوشید.
«وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ» — تجاوز نکنید.
«تَعْثَوْا» یعنی از حد گذشتن و تجاوز کردن. و در زمین تجاوز و تعدی و فساد و سرکشی نکنید.
