پروردگار میفرماید:
أُولَئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَى فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَمَا کَانُوا مُهْتَدِینَ
أُولَئِکَ: یعنی آنها (منافقین)، اِشتَروا: از مشتری، یعنی خرید و فروش، رَبِحَت: از رِبح بهمعنای سود، تِجارَتَهُم: یعنی تجارت. دنیا یک تجارت برای آخرت است.
چه چیزی باید تجارت کنیم؟ نور و هدایت.
چگونه میتوانیم این تجارت را انجام دهیم؟ با منافقان نشست و برخاست نکنیم و منافق نباشیم. این اولین راه تجارت است.
تاجر به کسی گفته میشود که با کسانی که نور دارند، تجارت کند، نه با کسانی که تاریکی دارند.
تاریکی باعث میشود که انسان گمراه شود.
آنهایی که چنین تجارتی انجام میدهند، از این تجارت سود نمیبرند. اینها هدایت پیدا نمیکنند، چون هدایت احتیاج به نور دارد.
اما اینها دنبال ضَلالت (گمراهی) رفتند.
پناه میبریم به خدا از اینکه افراد منافق و کافر سرِ راه ما قرار گیرند.
کافر در واقع کسی نیست که بگوید خدا نیست، اتفاقاً میگوید خدا هست. منافق هم کسی نیست که بگوید خدا نیست، میگوید خدا هست.
کافر با اعمال بدِ خود، اصرار بر گناه، خدعه و نیرنگ، دور خودش تاریکی درست میکند، تا جایی که شعور از آنها گرفته میشود و دیگر القائات الهی به آنها نمیرسد.
