فَجَعَلْنَاهَا نَکَالًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهَا وَمَا خَلْفَهَا وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِینَ
می‌فرماید: نَکال عبارت است از عقوبتی که اثر آن باقی می‌ماند، به‌خاطر آن چیزی که اگر در آینده برای انسان پیش بیاید، مایه‌ی عبرت باشد.
وقتی انسان کار خطایی را انجام دهد (اما قصد ما از تدبر قرآن این است که روی یک لغت تمرکز کنیم و پیغام آیه را بدون ارتباط با آیات دیگر و برای حال خودمان بررسی کنیم. پیغام آیه روی کلمه‌ی «نکال» است) به قدری هستی حساب و کتاب دارد و خداوند سریع‌الحساب است که به‌خاطر عمل بدی که در خَلف انجام داده است، این عقوبت را به‌عنوان عبرت به او نشان داده و ظاهر می‌کنند.
نَکال در آینده هم برای انسان یادآوری می‌شود که مبادا کار اشتباه را دوباره تکرار کند. و اگر تکرار کند، بلافاصله قدرت اعمال بدی که در سمت چپ نوشته شده بود، بر اعمال نیک سمت راست فزونی پیدا می‌کند و اجازه نمی‌دهد انسان کار نیکو انجام دهد.
همچنین نَکال، موعظه‌ای است برای کسانی که تقوا را پیشه گرفتند و «ما فی قلبی الا الله» را تجربه کرده و بر آن پایدار هستند.
بنابراین، نَکال هم برای «بین یدی» و هم برای «خَلف» و هم برای افراد متقی که تقوا را پیشه‌ی خود کرده‌اند، موعظه و مایه‌ی عبرت می‌باشد.
