
«إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالنَّصَارَى وَالصَّابِئِینَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ»
میفرماید: «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا» بهدرستی که کسانی که ایمان آوردند «وَالَّذِینَ هَادُوا» فرقی نمیکند یهودی، نصاری، یا صابئین باشند. فقط کافی است که «مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ» کنند، به خدا ایمان داشته باشند، یعنی ایمان داشته باشد که خداوند با من است و بر من مینگرد و من از او غافلم.
و همچنین صداقت داشته باشیم، صداقت با خودمان، با مردم، با خدا. بعضی از افراد با خدا هم صداقت ندارند. صداقت نداشتن به خدا، برای مثال: عهد میبندیم چله بگیریم، ولی به آن عمل نمیکنیم. یا اینکه بگوییم خدایا من تا حالا نمیدانستم که باید نماز را اول وقت بخوانم و چه اثراتی دارد، الان دیگر متوجه شدم.
و فهمیدم اگر چله بگیریم، ملائک میآیند و به ما برای انجام کارهایمان کمک میکنند. از خدا میخواهیم که ملائک ما را برای نماز شب بیدار کنند، ولی بیدار نمیشویم و صداقت نداریم. ایمان به خدا فقط با حرف نیست، عمل لازم است.
در ادامه میفرماید: «مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ» به آخرت هم باید ایمان داشته باشیم. آخرت یعنی چه؟ یعنی دنیا پایان راه نیست.
حضرت علی (ع) میفرماید: مردم خوابند، وقتی میمیرند بیدار میشوند و تازه متوجه میشوند که دنیا خواب و خیالی بیش نبوده.
بنابراین، پروردگار میفرماید: به هر دینی که هستید، مسیحی، جهود، ستارهپرست، باید «آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا» عمل صالح انجام دهید.
مگر عمل صالح چیست؟ عمل صالح یعنی، صادق باشیم، دروغ نگوییم، تزویر نکنیم، دلی را نشکنیم، به دیگران کمک کنیم و عملی انجام دهیم که بعد از مرگمان، نام نیک و عمل نیکو از خودمان بهجا گذاریم. آنگاه «فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ» میشود، و اجر این افراد با پروردگارشان است.
اَجر ما چه چیزی است؟ ما اَجری جز «ثَقُلَتْ مَوازینُه» نمیخواهیم، اَجری جز نور نمیخواهیم. ما نور میخواهیم، ما جوارح مربوط به آخرت میخواهیم. برای تولد به آخرت، لازم است نور کسب کنیم.
از جمادی مُردم و نامی شدم وز نما مُردم ز حیوان سر زدم پس چه ترسم من ز مُردن کم شدم؟ نه…
میفرماید: ایمان به خدا، ایمان به آخرت و عمل صالح، اگر انجام بدهیم: «فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ».
پس برای این افراد، اجرشان نزد پروردگار است. اجر ما، صعود از یک آسمان به آسمان دیگر است، انشاءالله به آسمان چهارم و از آنجا به پنجم.
از آسمان چهارم به بعد، خداوند میفرماید: تو یا من؟ اگر بگوییم «من»، خداوند میفرماید: به پایین برو که هنوز نوبت تو نشده.
من را باید زمین گذاشت.
«وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ» در نتیجه، این افراد خوف و حزن و اندوهی ندارند.
آنهایی که در ماههای مختلف، حزن و اندوه را بر افراد جاری میکنند، شاید اگر این آیه را بخوانند، انشاءالله «وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ» بر آنها جاری شود.
