وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَىٰ لَنْ نُؤْمِنَ لَکَ حَتَّىٰ نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْکُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ
خداوند می‌فرمایند: هنگامی‌که مردم به موسی گفتند: ای موسی، ما ایمان نمی‌آوریم تا اینکه خدا را به وضوح ببینیم.
«وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَىٰ» یعنی و گفتید شما ای موسی؛ «لَنْ نُؤْمِنَ لَکَ» یعنی ما به تو ایمان نمی‌آوریم؛ «حَتَّىٰ نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً» یعنی تا خدا را به‌صورت واضح ببینیم.
«حَتَّىٰ» یعنی تا؛ «نَرَى» یعنی ببینیم (دیدن)؛ «اللَّهَ» یعنی خدا را؛ «جَهْرَةً» یعنی واضح، آشکار. (ای موسی، تا وقتی خدا را به وضوح و آشکار ببینیم، به تو ایمان نمی‌آوریم.)
همین‌که شما این را گفتید: «فَأَخَذَتْکُمُ الصَّاعِقَةُ» یعنی پس شما را صاعقه‌ای گرفت؛ «وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ» یعنی و شما آن را نگاه می‌کردید.
این آیه در دلتان باشد تا ان‌شاءالله به سوره‌ی رعد برسیم، که در آن‌جا ببینیم چه عظمتی از آگاهی و جبرائیل امین در صاعقه و رعد و برق مستتر است.
به عنوان یک ودیعه بماند تا برسیم به سوره‌ی رعد.
