وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَى أَرْبَعِینَ لَیْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَنْتُمْ ظَالِمُونَ
میفرماید: بعضی مواقع از یک آیه، یک لغت را تدبر میکنیم و یا دو لغت یا نیمی از یک آیه را تدبر میکنیم.
«وَإِذْ وَاعَدْنَا» یعنی وقتیکه وعده دادیم.
«مُوسَى»: یعنی به موسی وعده دادیم.
«أَرْبَعِینَ لَیْلَةً»: چهل شب.
ما احادیث مکرری در مورد چلهنشینی داریم؛ که چه اتفاقاتی میافتد. در ارتباط با آن، شش امام معصوم دربارهی چلهنشینی صحبت نمودهاند؛ که اگر چهل روز موفق به انجام کاری شوید، اتفاقهایی به وقوع میپیوندد که منجر به دریافت حکمت، معرفت و علوم الهی و جاریشدن آن بر زبان میشود.
حضرت موسی (ع) یک چلهنشینی با خدا کرد. همچنین حضرت نبی اکرم (ص) در غار حرا، چهل شب به عبادت خداوند پرداخت.
در اینباره باید گفت، اعتکاف نیز نوعی چلهنشینی محسوب میشود که امروزه آن را به سه روز تقلیل دادهاند. اعتکاف هم یک چلهنشینی است. اعتکاف یک میقات دارد. چلهنشینی یک میقات و عهد و پیمان دارد.
«وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَى أَرْبَعِینَ»: خداوند همانطور که با موسی و نبی اکرم و من و شما یک وعدهی چهلروزه قرار داد، ما باید در چله باشیم؛ در جمع باشیم ولی در چله و اعتکاف باشیم.
یعنی با زبان با مردم و با دل با پروردگار باشید. یک عهد و پیمان با خدا ببندیم: خدایا، ظرف این چهل روز، درست است که در تمام این جمعها هستم، ولی با جمعی دیگری به نام «الخیر فی ما وقع» پرواز کنم.
و با قدرت و نیرو و توان آنها و کمک ملائکهای که بر آنها جاری میشود و یاری خداوند، نفس خود را زمین میگذارم. چهل روز نفسم را زمین میگذارم. اگر به انجام این کار نائل نگردیم، موفق به پرواز نخواهید شد.
«وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَى أَرْبَعِینَ لَیْلَةً»؛ تمام بزرگان ما به کوه رفته و بیتوته کردند. چرا بسیاری از امامزادگان بر بلندای کوه هستند؟ آنها قایم نشدهاند، اینها برنامه و چله داشتهاند.
بزرگانی چون شاه نعمتاللّه ولی و آیتاللّه طالقانی بهطور مخفیانه در بارگاه سوم قلهی دماوند چلهنشینی میکردند. البته منظور فقط اعتکاف در این قله نیست و در مکانهای دیگر نیز این امر ممکن است.
پس شما نیز باید با خداوند یک وعدهی چهلروزه بگذارید و با او عهد ببندید.
