میفرماید: وَآمِنُوا بِمَا أَنْزَلْتُ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَکُمْ وَلَا تَکُونُوا أَوَّلَ کَافِرٍ بِهِ ۖ وَلَا تَشْتَرُوا بِآیَاتِی ثَمَنًا قَلِیلًا وَإِیَّایَ فَاتَّقُونِ
«مُصَدِّقًا» به معنی تصدیقکننده است؛ یعنی این قرآن تصدیقکنندهی تورات و انجیل است. «مَا مَعَکُمْ» یعنی آنچه که با شما و یا همراه شماست.
«وَلَا تَکُونُوا أَوَّلَ کَافِرٍ بِهِ» در معنای اول یعنی شما اولین کسی نباشید که به قرآن کافر شده و عمل نمیکند. اولِ کافر، کسی است که بنیان یک کار بد را در هستی بگذارد.
این قرآن تصدیقکنندهی تورات و انجیل است و «ما بین ایدیهم» یعنی آنچه پیش رو دارید. همچنین نزول ملائک را نیز تصدیق میکند.
تمام راز هستی در «ما بین ایدیهم» انسانها مستتر است؛ پس ملک هم مستتر است. «أَنْزَلْتُ» میتواند به قرآن یا ملائک یا تصدیقکنندهی «ما بین ایدیهم» اشاره داشته باشد. میتواند تصدیقکنندهی تورات و انجیل هم باشد.
«وَلَا تَکُونُوا أَوَّلَ کَافِرٍ» یعنی نباشید اولِ کافر، یعنی کسی که یک کار بد را در هستی پیاده کند.
برای مثال، کسی که اولین بار قمار را ابداع کرده، بعد از آن هر کسی قمار کند، گناهش برای همان اولین نفر نیز نوشته خواهد شد. و همانطور که کارهای نیک مثل آموزش قرآن و غیره تا ابد اجرش ریشه دارد و زیاد میشود و خیر و برکتش به شما خواهد رسید، تمام کارهای ناشایستی که انجام میشود، عذابش تا ابد گریبانگیر اولین نفری که شروعکنندهی آن بوده است، خواهد بود.
سپس در ادامه میفرماید: «وَلَا تَشْتَرُوا بِآیَاتِی ثَمَنًا قَلِیلًا» یعنی آیات من را به قیمت کم نفروشید.
در اینجا منظور هم آیات قرآن است که مبادا تفسیر به رأی کنید، و هم نشانههای الهی که تمام اطراف شما وجود دارد.
مثلاً وقتی شبهنگام بیدار میشوید، پس ملک شما را بیدار کرده و این یک آیت خداوند است. یا هنگام نماز اول وقت، قبل از صدای اذان یک ندایی میشنوید که این ندا همان آیت الهی است و زودتر برای آمادگی اقامهی نماز اول وقت میآید.
اما گاهی مشغولیات دنیا باعث میشود این آیات الهی را به بهای اندک بفروشیم.
پس تمام نداهایی که برای امر به معروف در درون ما هشدار میدهند، مثل نماز اول وقت، نماز شب، تلاوت و تدبر قرآن، انفاق و تمام کارهای خیر دیگر که ما آن را به دلیل وابستگی به کارهای دنیایی به تعویق انداختهایم، همان فروختن آیات الهی به کمترین قیمت میباشد.
اگر چنین شود، دیگر این آیات و ملائکه نازل نخواهند شد و بین ما و ملک فاصله خواهد افتاد.
در قرآن، خداوند راه هدایت را بهسادگی نشان داده است. پس عملکردن و وقت گذاشتن برای شنیدن یا خواندن و تدبر در آیات الهی، از نشانههای ارزشگذاشتن و به بهای اندک نفروختن است.
در آخر آیه میفرماید: «وَإِیَّایَ فَاتَّقُونِ» یعنی تقوای الهی پیشه کنید و ببینید خالق یکتا چه فرمانی میدهد. سپس هوشیار باشید که هر آنچه شیطان درون میگوید انجام ندهید و دائماً ذکر «لا اله الا الله» را بر زبان جاری کنید. و در عمل هم وقتی میگویید اله هرگز و الله همیشه، یعنی همان تقوی را پیشه کردهاید.
اگرچه باید خدا ترس باشیم، اما «فَاتَّقُونِ» به معنای تقوای الهی است و به معنای خوف و ترس نمیباشد.
