میفرماید: یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ وَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ
اسرائیل لقب حضرت یعقوب است. «اِسرا» یعنی بنده و «ئیل» به معنی خداست، و اسرائیل یعنی بندهی خدا.
در واقع شکر نعمت، کلیدی است که باید در این آیه بیاموزیم. هرگاه از خداوند چیزی خواستیم، باید ابتدا یاد نعمتهایی را که به ما داده، بهجای آوریم.
در این آیه هم به بنیاسرائیل میگوید که نعمتهای خداوند را که به شما عطا کرده، یاد کنید.
«وَأَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ» یعنی به عهد خود وفا کنید تا من هم به عهد خودم وفا کنم.
«وَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ» یعنی فقط و فقط از من (خدا) بترسید.
ما همیشه باید مقام ترس از خداوند، و مخصوصاً در خَفی، گناه نکردن را در وجود خودمان داشته باشیم.
