قَالَ یَا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا کُنْتُمْ تَکْتُمُونَ،
این آیه پر از رازِ عالم غیب است. میفرماید: «قَالَ یَا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ» ای آدم، اسامی ملائک را به ایشان خبر بده. ملائک هرکدام کارگزارانی در عالم هستند که انسان باید با آنها انس گرفته و آشنا شود.
«فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ» خداوند اسامی ملائک را به انسان یاد نداده بود، اما اسماء الهی را یاد داده بود، ولی انسان بدون اینکه به او گفته شود، اسامی ملائک را نام برد.
خداوند فرمود: «قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» من نگفتم غیبِ سماوات و ارض را میدانم؟
و این یعنی، من غیبِ «السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» را میدانم و بشر هم که جانشین من است، بهگونهای او را خلق کردم که غیبِ «السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» را بداند. حال ممکن است غیبِ سماوات را نداند، اما غیبِ ارض را باید بهراحتی بداند.
متأسفانه بشر این غیب را از دست میدهد. انسان زمانیکه بهصورت آدم بود، از غیب آگاه بود ولی وقتی برای خودش کارما درست کرد، ارتباطش با تجلیات الهی قطع شد و این آگاهی را که به او میرسید، از دست داد.
دلیل دیگری که موجب عدم آگاهی به غیب شد، این بود که انسان عالم را محضرِ خداوند ندید، یعنی بعضی چیزها را کتمان کرد و فکر کرد دیگران اعمال او را نمیبینند. در صورتی که دیگران اعمال ما را هم میبینند و هم میشنوند.
خداوند در سورهی مزمل میفرماید: من میبینم که شما بیدار میشوید و گروهی هم که با شما هستند، میبینند.
بنابراین وقتی انسان خطا کرده و کارما درست میکند، این آگاهی به غیب از دست میرود. هنگامیکه انسان کتمان میکند، در خفا گناه میکند یا در خفا از یاد خدا غافل میشود، و در وقت نماز، ذکر و قرآن از یاد خدا غافل میشود، این اعمال باعث میشود ارتباط با خداوند از دست برود.
به همین دلیل خداوند میفرماید: «إِنِّی أَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا کُنْتُمْ تَکْتُمُونَ»
من میبینم که شما چه کارهایی میکنید. وقتی هم که انسان هبوط کرد، خداوند میدانست که خطا میکند و با کتمان کردن، دروغ مصلحتآمیز میگوید، و غیبت میکند و… باعث میشود این آگاهی به غیب از دست برود.
بنابراین ما باید این آیه را بسیار تدبر کنیم، نه بهخاطر این عرایض بلکه بهخاطر خبر داشتن از غیبی که اسماء کارگزاران هستی بودند.
