خداوند در این آیه میفرماید:
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ
«الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ» یعنی متقین کسانی هستند که ایمان میآورند به غیب.
ایمان، هم به معنی گرویدن است و اعتقاد داشتن، و هم اینکه وقتی غیب را ببینند، وحشت نکنند.
«وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ»: آنها مقیم میشوند، در نمازِ اول وقت، و ارکان و اذکار نماز؛ و در نماز خشوع و خضوع دارند، و با پروردگار حرف میزنند، و در حالِ نماز مقیم هستند و از آن حال خارج نمیشوند و به آینده نمیروند، بعد دوباره به دنیا برگردند.
«وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ»: «مِمَّا» از آنچه که، «رَزَقْنَا» روزی دادیم ما، «هُمْ» ایشان، «یُنْفِقُونَ» انفاق میکنند.
حالا این روزی میتواند هم روزیِ آخرتی باشد، هم دنیایی، هم معرفتی، و هم مالی. همۀ اینها، چه سماواتی و چه ارضی باشد، را انفاق میکنند.
