
فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ :
میفرماید: فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ :
اُعِدَّت: «آماده و مهیا شده»؛ لِلْکَافِرِینَ: «برای کافرین».
کافران چه کاری انجام میدادند؟
با انجام اعمال بد و گناه، برای خود کارما درست میکردند و «اَحاطَت بِهِ سَیِئِه» میشدند که موجب عدم رسیدن نور الهی به آنها شده و از نور الهی محروم میشوند.
قود به معنی آتشگیرنده و عاملی است که باعث میشود چیزی آتش بگیرد. قودِ آتشگیرنده همان «ناس» است.
و ناس چیست؟ کارمایی است که اطراف ما را احاطه میکند. بنابراین گناه نکردن خیلی بهتر از توبه کردن است.
در ادامه میفرماید: «فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ» یعنی آتش جهنم، همان کارما و اعمال بدی است که دور ما را احاطه کرده است.
«أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ» در اینجا هم به قود اشاره شده هم به حجاره، که حجاره همان قلبی است که سنگدل شده است و هرچه که تاکنون به او گفته شده را درک نکرده است.
